Bu məlumatlar o qədər maraqlı idi ki, Ceyhun gözünü kitabdan çəkə bilmirdi. Qadın sözünə davam etdi.
- İllər sonra Con Danlop hava ilə doldurulmuş rezin təkər hazırladı və velosipedi sürmək daha rahat oldu... Kifayətdir?
-Yox, maraqlıdır.
-Yaxşı, buna da bax. Sənin velosipedinə oxşayır? Onu İngiltərədə təxminən 150 il əvvəl Con Starli adlı bir mühəndis düzəldib.
- Düzdür, çox oxşayır.
- Hə, oğul, insanlar daha sonra yeni-yeni velosipedlər düzəltdilər. Yarış, turist velosipedləri meydana gəldi. Bu nəqliyyat növündən hətta taksi kimi də istifadə etməyə başladılar. Bəzi ölkələrdə velosipedlə sərnişinlər daşınır. Onlara velorikşa deyilir.
- Doğrudan? Bunu bilmirdim.
- Getdikcə velosipedin sürəti artdı, ona əyləc də qoydular. Görürsən, insanlar nələr yaradıblar? Hamı sənin kimi düşünsəydi, onda bütün dünya hələ də Draysın velosipedini sürərdi. İndi başa düşdünmü, nə üçün biliyə "kifayətdir" sözü yaramır?
- Bəli, anladım, - Ceyhun yavaş səslə cavab verdi.
O, utandığını gizlətməyə çalışırdı. Başını aşağı salıb yola tərəf bir neçə addım atdı. Birdən yadına düşdü ki, qadına təşəkkür etmədi. Geri çevrilib baxanda yerində donub qaldı: naməlum qadın yoxa çıxmışdı...
Ertəsi gün məktəbə gələndə Ceyhun yoldaşlarına "sehrbaz" haqqında danışdı.
- O hardan bildi ki, mən nə fikirləşirəm? - deyə Ceyhun həyəcanla danışırdı. Özü də velosipedlər haqqında o qədər çox şey bilirdi ki!
Uşaqlar maraqla Ceyhuna qulaq asırdılar. Amma Ceyhun da, yoldaşları da bilmirdilər ki, əsl "sehr" - bilikdir.