Adətən, istehsaldan və ya insan fəaliyyətindən sonra yerdə qalan bütün artıqlar “təkrar istifadə edilə bilən” adlandırılır. Lakin bunu təmamilə doğru hesab etmək yanlışdır. Əslində, bütün tullantıları bu qrupa aid etmək məqsədəuyğun deyil. Məsələn, elə zibil qrupu vardır ki, onlar sadəcə enerji mənbəyi kimi təkrar emala uyğundur. Bu səbəbdən onları ikinci dərəcəli xammal adlandırıla bilməz. Bu tip tullantıları, yəni emalından enerji alınması mümkün olan məhsulları “ikinci dərəcəli enerji xammalı” adlandıra bilərik. Bu qrupa yalnız təyin olunmuş prosedurlardan keçirildikdən sonra iqtisadi baxımdan yararlı olan materiallar daxildir (məsələn: konserv bankası). O, artıq qidanın saxlanması üçün yararsızdır. Lakin donunun açılması prosesindən sonra alınan materialdan yeni qida bankası və ya başqa metal əşyanın hazırlanmasında istifadə oluna bilər. Buradan aydın olur ki, təyin olunmuş məqsəd üçün istifadə olunduqdan sonra yenidən istehsal resursu kimi yararlı hesab olunan predmetlər ikinci dərəcəli xammallar adlandırılır.
Yeni bir məhsul və ya xammal əldə etmək üçün zibillərin emal edilməsi lazımdır. Bunun üçün günümüzdə aşağıda təsvir olunan bir neçə üsuldan istifadə edilir.
Kağız və ya qida artığı kimi məişət tullantıları kompostlama və sonradan çürümə prosesinə cəlb oluna bilər. Bu zaman meydana gələn qarışıq əkinçilikdə istifadə üçün uyğundur.
Kompost, orqanizmlər və minerallaşmış məhsullar tərəfindən stabilləşdirilmiş müxtəlif biokimyəvi şəkildə parçalana bilən üzvi maddələrdir.