Kafel plitələrin səthə döşənməsi
Müasir daş faner ilk görkəmini 1800-cü illərin sonlarında almışdır. Müasir daş faner məhsulun ən köhnəsi hal-hazırda parçalanır. O qalın hissələrə kəsilmiş və daha sonra əl aləti ilə uyğun lövhələrin içinə işlənilir; istifadə edilmiş materiallar “qranit, mərmər, traverten, qarışıq daşı, və şiferdir.” İnkişafın ilk vaxtlarında, nazik daş faner ancaq binaların içi, küçə fasadları, və mağaza önləri kimi ərazilərdə istifadə edilmək qabiliyyətinə malikdir.
1930-cu illərdə 1 və ½ inç daş fanerinin ümumi qalınlıq ölçüsü idi. Daş fanerinin lövhələri ümumilikdə suvaq texnikasıyla, dayaq məqsədilə lövhənin kənarlarına polad çubuqlar bərkitməklə quraşdırılardı. Nazik daş faneranın binaların tam fasadları üçün istifadəsi 1940-cı illərdə meydana çıxdı. 1950-ci illərdə daş fanera istehsalı bu gün gördüyümüz kimi oldu. Nəqliyyat inkişaf etdi, ona görə də daş faner daha əvvəlkinə nisbətən daha sərfəli yolla və daha az xərclə daşındı. Fanerinin polada bərkitmək metodları təkmilləşdirildi; almaz ağızlı alətlər nazik daş fanerinin inkişafı üçün əsas oldu və elastometrik dolğu məcunu istehsalat prosesində suvaq texnikasını əvəz etdi. Nazik daş faner 1960-cı illərdə daha çox standartlaşdırılmış oldu- bu faktdır ki, daş fanerinin standart təlimi Amerika Mərmər Universiteti və Amerika Milli Mərmər İstehsalçıları Assosiasiyası tərəfindən nəşr olunan “Mərmər mühəndislik əl kitabı” və “Mərmər üzlü prekast lövhələr”də əksini tapdı.
Daş faner 1960-cı illərdə getdikcə daha çox nazikləşdiyindən, bunu kompensasiya etmək üçün istifadə olunan daşın xüsusiyyətləri daha zəruri oldu (təhlükəsizlik üçün). Beton daş fanerə kömək kimi yayılmanı, çatlamanı, və ləkələnməni aradan qaldırma üçün təkmilləşdirilməyə davam etdi.
“Almaza bürünmüş kabellər” 1970-ci illərdə ixtisaslaşma dövrünün bir hissəsi kimi İtaliyan mərmərini lazımi lövhələrə kəsmək üçün istifadə olunurdu. 1976-ci il patenti göstərir ki, kompozit daş fanerinin daş materialı “o, kompozit daş faner məhsulunun bir hissəsi kimi görsənmir” kimi bir tərzdə cilalanaraq təkmilləşdirilə bilərdi.
1980-ci illərdəki texnologiyanın inkişafı səbəbindən, daş fanerinin qalınlığı 1⁄8 inç (3.2 mm) nazikliyində kəsilə bilərdi. 2000-ci illərdə tipik daş fanerinin qalınlığı üç santimetr idi. Dəstək lövhələri spesifik növ paslanmaz polad yaxud metal və daş arasında olan parçalanmayan alüminium material ayırıcı tərəfindən təmin olunurdu. Bu lövhələr çubuq vasitəsilə panelin arxa hissəsinə bərkidilirdi.