Kartofun saxlanmasına 2 həftə qalmış anbarların divarları, digər yerləri təzə sönmüş əhənglə ağardılmalıdır.
Bu məqsədlə 2 kiloqram əhəngi 1 vedrə suda həll edib üzərinə 100-150 qram göydaş məhlulu əlavə etmək lazımdır.
Kartof saxlanan yerlər bu üsulla zərərsizləşdirildikdən və ağardıldıqdan sonra havalandırılaraq qurudulmalı və tam hazır vəziyyətə gətirilməlidir.
Anbarlar, toxumluq kartof saxlanan digər yerlər məhsul yığımına 1 ay qalmış 2 faizli göydaş məhlulu ilə zərərsizləşdirilməlidir. Qurudulmuş yovşan otunun tüstüsü ilə 24 saat ərzində saxlanma yerlərini zərərsizləşdirmək tövsiyə olunur. Bu zaman yovşan tüstüsü fumiqant kimi təsir edir və ekoloji təhlükəsizlik baxımından daha səmərəlidir.
5.4. Kartofun saxlanması
Yumruları saxlanmaya qoyarkən (Şəkil 5.18), ilk növbədə, soyuducu anbarlarda 2-50C temperatur rejimi yaradılmalıdır. Bu müddətdə soyuducuda nəmliyin 85 faizdən yuxarı qalxmasına yol verilməməlidir. Əks halda kartof yumruları çürümə xəstəliyinə daha sürətlə tutulur ki, bu da əlavə itkilərin yaranmasına səbəb ola bilər. Saxlanma zamanı anbarlarda temperatur şəraiti 0 dərəcəyə düşdükdə yumrularda nişastanın azalması hesabına 7-8 faiz şəkər toplanır. Aşağı temperatur şəraitində, həmçinin, askorbin turşusu tam parçalanaraq onun miqdarı 23-25 milliqramdan 2-5 milliqramadək (sortdan və saxlanma üsulundan asılı olaraq) azalır. Uzun müddət 00C-ə yaxın temperatur şəraitində kartofu saxladıqda yumrularda fizioloji proses gedir və ətli hissədə qaralma baş verir. Temperatur şəraiti 10C-dən 40C-dək düşdükdə isə yumrular donaraq məhv olur.
Yığımdan sonra kartof yumruları 5-9 həftə ərzində dinclik (sükunət) dövrü keçirir. Oyanma və inkişaf prosesi 200C temperaturda 3 həftədən sonra, 20C temperaturda isə 18 həftədən sonra başlayır.
Cücərmə zamanı yumrularda suyun miqdarı azalır. Belə ki 1-2 santimetr uzunluqda cücərtilər əmələ gəldikdə hər ay kartof öz çəkisinin 2 faizini itirir. Yüksək temperatur şəraitində isə kartof yumruları tez xarab olur və əmtəəlik keyfiyyətini itirir.