Adamlar dedilər:
— Bala, xan səni görən kimi deyəcək ki, yəqin, məni ələ salıblar, bu kənddə bir adam tapmadılar ki, mənim yanıma uşaq-muşağı göndərdilər.
Əhməd dedi:
— İstədiyim heyvanları verin, dalısıynan işiniz yoxdur. Camaat gördü ki, başqa əlac yoxdur, bir hündür boylu dəvə tapıb Əhmədi mindirdilər üstünə, bir keçinin də boğazına kəndir bağlayıb ucunu verdilər Əhmədə. Əhməd almaları da götürüb başladı xanın şəhərinə tərəf yol getməyə. Xanın adamları Əhmədi apardılar saraya. Xan Əhmədi görən kimi qəzəbləndi, istədi onu zindana saldırsın, amma keçini görüb fikirləşdi ki, suallarımın birini tapıblar, görək o birilərinə necə cavab verəcəklər. Odur ki dedi:
— Bala, mən demişdim ki, yanıma göndərdiyiniz adam məndən hündür olmalıdır. Mən gərək onunla danışanda aşağıdan yuxarı baxım. Bəs buna niyə əməl eləmədiniz?
Əhməd dedi:
— Xan sağ olsun, məgər görmürsünüz ki, mən dəvənin üstündə sizdən çox hündürdəyəm, özü də aşağıdan yuxarıya mənə baxıb danışırsınız, elə siz deyəndir də.
Xan dedi:
— Axı sən dəvədən düşsən, mənim dizimdən də aşağıda dayanarsan.
Əhməd dedi:
— Mən niyə dəvədən düşürəm ki, səndən də aşağıda duram.
Xan gördü uşaq hazırcavabdır. Odur ki dedi:
— Bala, di almaların sirrini de görək.
Əhməd dedi:
— Xan sağ olsun, sizin şərtiniz olan kimi mənim də şərtim var. Əmr eləyin, camaatı yığsınlar şəhər meydanına, orada almaların sirrini açıb deyim.
Xan nə qədər elədi ki, burada de, oğlan razı olmadı, xan dedi:
— Sən ki belə tərslik eləyirsən, almaların sirrini düz deyə bilməsən, boynunu vurduracağam.
Əhməd dedi:
— Mən razıyam.