Quldurbaşı qəzəbləndi:
— Görmürsən, kimik? Qulduruq!
Alim üzünü dostlarına tutdu:
— Allah bizimkini yetirib. Mən beş-üç nəfər arzulayırdım, yeddi igid birdən gəldi.
Quldurlar da donub yerlərində qalmışdılar. Bu kişinin heç tükü də tərpənmirdi. Nə quldurdan qorxurdu, nə də talandan.
Alim dəvələrin qarnının altındakı qıfıllı zəncirləri göstərdi:
— Ey quldurbaşı, bu qıfılların açarları qabaqdakı dəvənin yükünün üstündədir. Açarı götürüb yükü yerə tökün, xoşunuza gələni götürün.
Quldurbaşı quldurlardan birinə əmr elədi ki, dəvənin belindən açarları düşürsün. Açarları götürüb dəvələrin yükünü açdılar. Əllərinə fərli bir şey keçmədi. Yükün çoxu kitab-dəftər idi. Quldurbaşı özündən çıxdı:
— Qızıllar hardadır?
Alim qalın bir kitabı açıb vərəqləməyə başladı: